Savaş rüzgârları delicesine bir öfkeyle uzun süre çevremizde esti. Birçokları için çok uzun. Ama ben kurtuldum ve umarım kurtulan tek ben değilimdir.

Buraya geldiğimizden beri yedi gün geçti. Ölüm her yerde ama herkesi hayatta tutacak kadar şanslıydık - şimdiye kadar…

Lanet olası kar. Şehrin yarısını o kadar derine gömdü ki oraya gidemeyiz. Kar küreyicilerini beklemenin bir anlamı yok…

Evimizin köşe bucak araştırdık ve artık bulunabilecek işe yarar başka bir şey kalmadı. Dışarı gitmeye cesaret etmeliyiz.

Radyo beklentilerin ötesinde bir yarar sağlıyor. Hem haberleri alıyoruz hem de bize normal bir yaşamı ve dünyayı hatırlatıyor.

Sonunda biraz içki damıtmayı başardık. Kuşatma altındaki bir şehirde yiyecek ve alkol için her zaman fazla talep vardır.

Sığınağımızı davetsiz misafirlere karşı korumak çok önemli. İki kişi hem hırsızları gözleyebilir hem de birbirlerini kollayabilir.

Vahim bir hastalığın bu şekilde yenilmesi, ilaçların mucizeler yarattığını kanıtlıyor. Ya da belki bazılarımız gerçekten de sağlam bağışıklık sistemlerine sahip.

Çok büyük şans, bu kritik yaralar sadece kapanmakla kalmadı, aynı zamanda güzel bir şekilde iyileşiyorlar. Birileri bizim için dua ediyor olmalı.

İçimizden birinin, sadece nazik sözler ve eylemlerle, aynı kurşun gibi insanları öldürebilecek en karanlık depresyondan kurtulmasına yardım ettik.

Artık herkes için yetecek kadar yatağımız var - yani dışarı gidip bir şeyler arayacak kişi dışındaki herkes.

Burada sığındığımızdan beri ilk defa hepimiz sıcak bir yemek yedik. Henüz buna alışmasak iyi olur.

Birimiz vahşi ölümle olan ilk çatışmamızda hayatta kaldı. Tüm imkânsızlığına rağmen, bir daha böyle bir karşılaşma yaşamayacağımızı umuyoruz.

Mekânımız gerçek bir evi andırmaya başlıyor. Haydi döşeyelim ki göreceli bir rahatlıkta yaşayabilelim, moralleri yüksek tutar.

Ziyaret ettiğimiz her binanın anlatacak bir hikâyesi vardır. Bazen arkamızda ne tür bir hikâye bırakacağımızı merak ediyorum…

Kış bitti. Don sona erdi. Başardık... herkes başardı! İnanılmaz.

Başlangıçta, hepimizin hayatta kalabileceğini ummuyorduk. Pek çok kişi öldü. Ve yine de hâlâ buradayız. Bunun bir önemi olmalı... değil mi?

Bütün mahalleyi baştan aşağı taradık, işe yarar bir şeyler bulmak daha da zor bir hâle geliyor. Bu savaş kısa sürede bitemez.

Haydutlar açılıktan deliren köpek sürüleri gibi geldiler. Her gece onları geri püskürttük. Ve herkes hayatta kaldı. Bir mucize.

İlk defa hepimiz bağımlılıklarımıza teslim olduk. Cesaretimizi yüksek tutmamızı sağlar ve sağlık sorunlarının canı cehenneme, sonuçta bu gece her şekilde ölebiliriz.

Savaştan en çok etkilenenler çocuklardır. Alabildikleri her türlü yardıma ihtiyaç duyarlar. Teşekkürler!

Savaş insanları susturamaz. Bazen bir grafiti yüzlerce kelimeden daha fazlasını söyler.

Çocukların kendi başlarına hayatta kalabilmeyi öğrenmesi çok önemli. Ya bir gece geri dönemezsek?

Başardık! Okullar yakında tekrar açılacak. Bu günden itibaren çocuklar yeniden normal bir hayat sürecekler.

Küçük bir çocuğa barınaklık eden bir yere saldırmak... İğrenç! Küçük çocuğumuzu korumak için beraberce dimdik duruyoruz!

Çocuklar... bazen bu savaşın çok uzağındalarmış gibi görünüyor. Bu insanın içini ısıtıyor.

En azından çocuğun yeni bir oyun arkadaşı var. Belki buradaki günlük rutinden ufak bir kaçış bile olabilir.

Dayanışma. Bu, çocuklarımıza öğretmemiz gereken ilk şey.

Keşke tekrar çocuk olabilseydik ve hemen hemen hiçbir şey olmadan bile eğlenebilseydik.

Bir çocuğun tekrar güldüğünü ve oynadığını görmekten daha güzel bir şey yok.

En sonunda güvendeydim ve ağlayarak arkama, yanan şehre doğru baktım. Ayrılmak isteyen herkesin bunu başarmasını diledim. Pogoren'den kaçmak.

Şeytanlarımla yüzleştim ve o korkunç gece hakkındaki gerçeği öğrendim.

Sonunda eski apartmana geri dönmenin bir yolunu buldum. Ya da ondan geriye kalanlara.

Kapüşonlu sweatshirt, Amelia için dünyalara bedeldi ama savaş her şeyi altüst etti. Bu kumaş parçası, bu kadının sağlığı için çok önemliydi. Belki hayatı.

Riskler çok yüksekti ama bir şey yapmadan duramazdım. O askerleri öldürdüm ama doktoru kurtardım.

Tüm haberleri öğren ve yayınla

Malik'e iki ya da daha fazla kez yalan söyle

Malik'e en az iki defa doğruyu söyle

Oyunu Malik'in halefi olarak bitir

Oyunu Malik'ten özür dileyerek bitir

Adem'in barınağa geri dönmesine izin ver

Yüz sigara yap

Kış çok şiddetliydi. Eskiden Tito'nun babama sıklıkla yardım ettiğini biliyordum. Ben de ona yardım etmeye karar verdim.

Oyunu bütün değişik sonlarla bitir.

Zoran'ın rüyası gerçekleşti. Mirasımıza ait hiçbir şeyi yakmadık.

Kaldığımız yer bombardımanda hasar gördü. Mümkün olduğunca çok vakit kazanabilmek için bütün sütunları güçlendirmeye karar verdik.

Bazı insanlar sadece dünyanın yanışını izlemek ister.

Sadece onları evlat edinen babaları vardı - Adam. Artık bu savaştan kurtulmak için bir umut ışığı var.

Sonunda kamyonu tamir etmeyi başarabildik. Mirasımızı artık güvenliğe taşıyabiliriz.

Dava dosyalarını çalıntı eşya tüccarı Taras'a verdik. Mirasımız artık güvende olmalı.

Sert bir kışı birlikte göğüsledik ve yeni sığınağımız olan Müze'ye gelmeyi başardık.

Milena'nın dileği gerçek oldu. Hepsini kurtardık - değerli mirasımız.

Anja'nın kolyesini vermeden kamyon parçalarını edindik.

Livia savaşın sonuna kadar hayatta kalmayı başardı ve barış zamanında çocuğunu doğurdu.